ლერი ვახტანგის ძე ასლანიკაშვილი
ლერი ასლანიკაშვილი დაიბადა 1969 წლის 28 მაისს ოჩამჩირის რაიონის სოფელ არადუში. რვაწლიანი სკოლის დამთავრების შემდეგ სწავლა გააგრძელა თბილისში კონსტანტინე ლესელიძის სახელობის სპეციალიზირებულ სამხედრო სასწავლებელში, რომელიც წარჩინებით დაამთავრა და სწავლა განაგრძო მოსკოვის ავტო-საინჟინრო უმაღლეს სამხედრო სასწავლებელში, რომელიც წარჩინებით დაამთავრა. სასწავლებლის დამთავრების შემდეგ დაბრუნდა საქართველოში და აქტიურად ჩაება დამოუკიდებელი საქართველოს აღორძინებისა და მისი ტერიტორიული მთლიანობის შენარჩუნებისათვის ბრძოლაში. შევიდა ახლად ჩამოყალიბებულ ბატალიონში, რომელიც დისლოცირებული იყო გულრიფშის რაიონში.
1992 წლის აგვისტოში საომარი მოქმედებების დაწყებისთანავე მოხალისეთა რიგებში ჩადგა და სოხუმის 23 – ე ბრიგადის 1 ბატალიონის მებრძოლი გახდა. ამ ბრიგადის ხელმძღვანელ გენო ადამიას გვერდით იბრძოდა სოცოცხლის უკანასკნელ წუთამდე.
მრავალი შეტევის მონაწილე იყო ლერი ასლანიკაშვილი. სოხუმს რამდენიმეჯერ შემოუტია მტერმა, მაგრამ ქართველმა ვაჟკაცებმა უკუაქციას ის.
1993 წლის თებერვლის მკაცრი სუსხიანი ზამთარი იყო, მტერმა შემოუტია სოხუმს. ქართველებმა კონტრშეტევა განახორციელეს, მტერი განდევნეს და დაედევნენ. ამის შესახებ ლერის უბნის წიგნაკში ჩანაწერი გვეუბნება: “გავათავისუფლეთ აჩადარა, გადავედით გუმისთაზე, მივაღწიეთ ახალ ათონის მისადგომებთან, საღამომდე, ალბათ ლესელიძემდე მივიდოდით და ამ დროს მოვიდა ბრძანება, “დაიხიეთ უკან“, ე.ი. იყო ღალატი, ისე როგორც ყოველთვის ქართველებს გვჩვევია.
1993 წლის 16 მარტს, როცა მტერმა (აფხაზეთის სახელით რუსეთის შეიარაღებულმა ჯარმა) კვლავ შემოუტია, სოხუმის მისადგომებთან სოფ. აჩადარაში მდინარე გუმისთასთან ლერი პიდაპირ ეკვეთა, შემჩნია ორ სართულიან სახლში დაბანაკებული მოწინააღმდეგე და პირველი გამანადგურებელი დარტყმა მიაყენა მას, მაგრამ მტერმა სიმრავლით სძლია და ზურგიდან ორი ტყვიით სასიკვდილო ჭრილობა მიაყენა. ლერიმ ვეღარ იხილა ალყაში მოქცეული თანამებრძოლების სამშვიდობოზე გამოყვანა, რაზედაც რამდენიმე ვაჟკაცის სოცოცხლე შეეწირა.
ლერი ასლანიკაშვილი სიკვდილის შემდეგ დაჯილდოვებულია მედლით “მხედრული მამაცობისათვის“.