ალექსანდრე გამსახურდია დაიბადა 1947 წლის 30 აგვისტოს სოფელ კომანში. დაამთავრა მშობლიური სოფლის საშუალო სკოლა. მოიხადა  სამხედრო-სავალდებულო სამსახური. ჯარიდან დაბრუნებულმა მუშაობა დაიწყო კომანის მარმარილოს კარიერში.

1992 წელს ალექსანდრე თანასოფლელებთან ერთად სამშობლოს სადარაჯოზე დადგა. ირიცხებოდა საქართველოს რესპუბლიკის თავდაცვის სამინისტროს მე-2 საარმიო კორპუსის  23-ე მექანიზირებული ბრიგადის მე-8 ბატალიონის მე-3 ასეულში.

1993 წლის 5 ივლისს ალექსანდრე პირველ საგუშაგოზე მორიგეობდა. მის გვერდით იყო მეუღლე – მერი პაკელიანიც, რომელმაც წინა დღეებში მცირეწლოვანი შვილები იქაურობას გაარიდა და უკან დაბრუნდა, მეუღლეს გვერდში დაუდგა. მათი საგუშაგო (საერთო საცხოვრებლის პირველი სართული) სოფლის ბოლოში, ოდნავ ამაღლებულ ადგილას, ეკლესიასთან ახლოს იყო – სწორედ იქიდან იგერიებდნენ მდინარეზე გადმოსულ მტერს, თავშესაფარი მტრის გამოსროლილი ჭურვებისგან  იწვოდა უკვე და კომანელები  გამოსავალს ეძებდნენ. მათ შორის კიდევ ერთი მანდილოსანი იბრძოდა და გადაწყვიტეს ქალები მაინც გაცლოდნენ იქაურობას, გადარჩენის მიზნით ეკლესიისთვის შეეფარებინათ თავი. პირველი მერი გაეშურა, გაქცევა მოახერხა, მაგრამ ეკლესიის ეზომდე ვერ მიაღწია… ალექსანდრე და მისი მეგობრები დიდხანს  უმკლავდებოდნენ  მტერის შემოტევას, თუმცა, ამაოდ… იბრძოლეს სისხლის ბოლო წვეთამდე, სიცოცხლე ანაცვალეს მამულს.

ალექსანდრესა და მერის ორი ვაჟი დარჩათ – დავითი და დიმიტრი, რომლებიც ახლო ნათესავებმა აღზარდეს.

საქართველოს პრეზიდენტის განკარგულებით სამშობლოს ტერიტორიული მთლიანობისათვის ბრძოლაში გამოჩენილი გმირობის, ვაჟკაცობისა და თავგანწირვისათვის ალექსანდრე გამსახურდია, სიკვდილის შემდეგ, დაჯილდოვდა ვახტანგ გორგასლის  I ხარისხის ორდენით.