ჩვენი გმირები

პაატა  ოთარის  ძე  შენგელია   დაიბადა  1977  წლის  19  ივნისს  ქალაქ  გალში.

1990  წელს დაამთავრა  გალის  რაიონის  სოფელ  რეფის საშუალო სკოლა.

აფხაზეთში  მიმდინარე  საომარი  მოქმედებების  დროს, 17  წლის პაატა  მამის   მხარდამხარ იბრძოდა და ქვეყნის ტერიტორიაზე მთლიანობას იცავდა. პირველივე  დღიდან ირიცხებოდა საქართველოს  რესპუბლიკის  თავდაცვის  სამინისტროს  მე-2 საარმიო  კორპუსის  24-ე  მექანიზირებული  ბრიგადის  245-ე  ბატალიონის  შემადგენლობაში. მონაწილეობდა  არაერთ საბრძოლო  ოპერაციაში.

პაატა  შენგელია დაიღუპა  1993  წლის  10  სექტემბერს, სოფელ  ბედიის  მიმდებარედ, მტერთან  მორიგი  შეტაკების  დროს.

ოთარ კაპიტონის ძე შენგელია დაიბადა 1953  წლის  1  სექტემბერს  ქალაქ  გალში.

დაამთავრა გალის  რაიონის  სოფელ  რეფის  საშუალო  სკოლა. 1971-1975  წლებში  მსახურობდა  საბჭოთა არმიის  რიგებში, უკრაინის  ქალაქ  ლვოვში. 1977-1993  წლებში მუშაობდა  ენგურჰესის  ჰიდროელექტროსადგურის  წყალგამტარი არხის  მე-4  ვარდნილჰესში, აგრეგატის  მემანქანედ.

აფხაზეთში  მიმდინარე  საომარ  მოქმედებებში  დაწყებისთანავე ჩაერთო. იგი შვილთან, პაატასთან  ერთად მედგრად  უმკლავდებოდა  მტერს. ირიცხებოდა  საქართველოს რესპუბლიკის  თავდაცვის სამინისტროს მე-2 საარმიო  კორპუსის 24-ე  მექანიზირებული ბრიგადის  245-ე „სამურზაყანოს“  ბატალიონში  რიგითად.

ოთარ  შენგელია ,1993  წლის 8 აგვისტოს, ბედია-ჩხორთოლის  მისადგომებთან  მიმდინარე საბრძოლო  ოპერაციის  დროს  დაიღუპა.

მერაბ  შამათავა დაიბადა  1960  წლის  1  მარტს  გალის  რაიონის  სოფელ  გუდავაში. მიიღო ტექნიკური  განათლება. იყო  დაოჯახებული. მერაბი  განსაკუთრებული  თვისებებით  გამოირჩოდა.უყვარდა სამშობლო,მეგობრები,ოჯახი.

აფხაზეთში  საომარი  მოქმედებების  დროს 1992  წლის  დეკემბრიდან  ირიცხებოდა  მე-2 საარმიო  კორპუსის  24-ე  მექანიზირებული  ბრიგადის  „სამურზაყანოს“  245-ე  ბატალიონში ყუმბარმტყორცნელად. მამაცი  და  დისცპიპლინირებული  მეომარი თანამებრძოლებს  შორის სიყვარულით  და ნდობით  სარგებლობდა. მონაწილეობდა  ბატალიონის  მიერ  წარმოებულ ყველა  საბრძოლო  ოპერაციაში.

მერაბ  შამათავა  1993  წლის  22  სექტემბერს, სოფელ  ბედიაში  ერთ-ერთი  ოპერაციის დროს, მტრის  მიერ  ცეცხლსასროლი  იარაღით მიყენებული  მრავლობითი  ჭრილობის შედეგად  დაიღუპა.მტერთან   უთანასწორო  ბრძოლაში  დაჭრილი, სისხლის  უკანასკნელ წვეთამდე  ებრძოდა  დაქირავებულ  ბოევიკებს.

ოთარ  სარდიონის  ძე  შამათავა  დაიბადა  1958  წლის  3 ივნისს  გალის  რაიონის  სოფელ  აჩიგვარაში.

აფხაზეთში  მიმდინარე  საომარი  მოქმედებების  დროს ,ოთარ  შამათავა 1992  წლიდან რიგით  მსროლელად  ირიცხებოდა  საქართველოს   რესპუბლიკის  თავდაცვის  სამინისტროს მე-2  საარმიო  კორპუსის  24-ე  მექანიზირებული  ბრიგადის  245-ე  ბატალიონის შემადგენლობაში. მონაწილეობდა  სოფლებში – მისველში,რეკასა და  ფოქვეშში  ბატალიონის მიერ  განხორციელებულ  საბრძოლო  ოპერაციებში.

ოთარ  შამათავა  დაიღუპა  1993  წლის  28  სექტემბერს, სოფელ  აჩიგვარაში  საბრძოლო ოპერაციის  დროს.

საქართველოს  პრეზიდენტის  განკარგულებით  სამშობლოს  ტერიტორიული  მთლიანობისთვის  ბრძოლაში  გამოჩნილი  გმირობის, ვაჟკაცობისა  და  თავდადებისათვის  ოთარ  შამათავა,სიკვდილის  შემდეგ, დაჯილდოვდა  ვახტანგ   გორგასლის  III  ხარისხის ორდენით.

ზებლონ  მიხეილის ძე შაკაია დაიბადა 1946  წლის 18 იანვარს გალის რაიონის  სოფელ აჩიგვარაში.

დაამთავრა აჩიგვარის  საშუალო სკოლა. საქართველოს  სუბტროპიკული მეურნეობის  ინსტიტუტის  დამთავრების  შემდეგ ,აგრონომად  მუშაობდა  გალის  რაიონის სოფლის მეურნეობაში.

აფხაზეთში  მიმდინარე  საომარი  მოქმედებების  დროს,ზებლონ  შაკაია  1992  წლიდან რიგითად  ირიცხებოდა  საქართველოს  რესპუბლიკის  თავდაცვის  სამინისტროს მე-2  საარმიო კორპუსის  24-ე  მექანიზირებული  ბრიგადის  245-ე ბატალიონის  შემადგენლობაში. მონაწილეობდა  სოფლებში – მიშველში,რეკასა და და ფოქვეშში მიმდინარე საბრძოლო ოპერაციებში.

ზებლონ  შაკაია დაიღუპა  1993  წლის  29  სექტემბერს, სოფელ აჩიგვარაში.

კახა  ზაურის  ძე  სირგინავა  დაიბადა  1972  წელს  ქალაქ  გალში. დაამთავრა  სოხუმის  მე-2 საშუალო  სკოლა.

კახა  სირგინავა  1992  წლიდან  ირიცხებოდა  საქართველოს  რესპუბლიკის  თავდაცვის  სამინისტროს  24-ე  მექანიზირებული  ბრიგადის  245-ე  ბატალიონში  მსროლელად.

კახა სირგინავა  1993  წლის  5 ივლისს  245-ე  ბატალიონთან  ერთად  მიშველის  მთის ასაღებად  გადავიდა  შეტევაზე. ამ  უშეღავათო  ორთაბრძოლების  დროს ,კახა  გმირულად დაიღუპა.

საქართველოს  პრეზიდენტის  განკარგულებით  სამშობლოს  ტერიტორიული მთლიანობისთვის  ბრძოლაში  გამოჩნილი  გმირობის,ვაჟკაცობისა და  თავგანწირვისათვის კახა  სირგინავა,სიკვდილის  შემდეგ,დაჯილდოვდა  ვახტანგ  გორგასლის  III  ხარისხის ორდენით.

ჯანიკო ვაჟას ძე  მორგოშია  დაიბადა 1965  წლის  16 მარტს.

ჯანიკო მორგოშია  1993  წლის  20 იანვრიდან ირიცხებოდა  საქართველოს  რესპუბლიკის  თავდაცვის  სამინისტროს  მე-2  საარმიო  კორპუსის  24-ე  მექანიზირებული  ბრიგადის  245-ე  ბატალიონის  პირად შემადგენლობაში  მსროლელად. მონაწილეობდა  ბატალიონის  მიერ ბედიის  მისადგომებთან წარმოებულ  ოპერაციებში.

ჯანიკო მორგოშია  1993  წლის  21  მაისს, ასრულებდა  სამხედრო  მოვალეობას  გალის რაიონის  სოფელ  ანარიაში  სასაზღვრო  პოსტზე. ოჩამჩირეში,სოფელ ოხურეის  გამშვებ პუნქტზე  თავდასხმა  მოხდა .რიგითი  მორგოშია  და მისი თანამებრძოლები  მათ დასახმარებლად  გაეშურნენ. ამ  უთანასწორო  ორთაბრძოლაში  ჯანიკო  მორგოშია  გმირულად  დაიღუპა.

რიგითი  გიორგი გიორგის ძე სალაყაია აფხაზეთში მიმდინარე საომარი მოქმედებების დროს, 1993 წლის 2 მაისიდან ირიცხებოდა საქართველოს რესპუბლიკის თავდაცვის სამინისტროს მე-2  საარმიო კორპუსის 24-ე ბრიგადის 245-ე ბატალიონში მე-4  ასეულის  პირველ ოცეულში მსროლელად. სამხედრო საქმის კარგი მცოდნე, გიორგი სალაყაია,  თანამებრძოლებში ნდობითა და სიყვარულით სარგებლობდა. მონაწილეობდა ბატალიონის მიერ ჩატარებულ თავდაცვით თუ შეტევით ოპერაციებში.

რიგითი გიორგი სალაყაია დაიღუპა 1993 წლის 20 სექტემბერს, საბრძოლო პოზიციაზე, სოფელ ბედიის მისადგომებთან.

გია  ბუჯუკის ძე ლაგვილავა  დაიბადა  1962  წელს  გალის  რაიონის  სოფელ  ჭუბურხინჯში.

1992 წლის  11  დეკემბრიდან  1993  წლის  16  იანვრამდე  ირიცხებოდა  საქართველოს რესპუბლიკის  თავდაცვის  სამინისტროს  მე-2  საარმიო  კორპუსის  24-ე  მექანიზირებული  ბრიგადის  245-ე ბატალიონის  პირად  შემადგენლობაში.

აქტიურად  მონაწილეობდა  ყველა  იმ  საბრძოლო ოპერაციაში, რომელსაც  აწარმოებდა მისი ბატალიონი ,კერძოდ, ბედია-ტყვარჩელს შორის გამავალ  საბრძოლო ხაზზე. გამოირჩეოდა  ოპერატიულობით,სიმამაცითა და გამჭრიახობით. გია  ლაგვილავა დაიღუპა  სამსახურებრივი  მოვალეობის  შესრულების  დროს  1993  წლის  16 იანვარს.

შავლეგ  მიხეილის  ძე  კიკალია  დაიბადა  1971  წლის  22 აგვისტოს გალის რაიონის  სოფელ ქვემო ბარღებში.

1977-1988 წლებში  სწავლობდა  ქვემო ბარღების  საშუალო სკოლაში. 1988-1989 წლებში  კი – მახარაძის  სასოფლო  სამეურნეო  ტექნიკუმში. 1990  წლიდან  მუშაობდა  ქვემო  ბარღების  ჩაის  საბჭოთა  მეურნეობაში – მძღოლად.

აფხაზეთის  კონფლიქტის  დაწყებისთანავე , შავლეგი  მშობლიური კუთხის დამცველთა  რიგებში  ჩადგა. 1992  წლის  11 დეკემბრიდან  1993  წლის  4 მარტამდე  ირიცხებოდა  საქართველოს  რესპუბლიკის   თავდაცვის სამინისტროს  მე-2  საარმიო  კორპუსის  24-ე  მექანიზირებული  ბრიგადის  245-ე  ბატალიონის  შემადგენლობაში  რიგით  მეტყვიამფრქვევედ.

მიხეილ  კიკალია  1993  წლის  4  მარტს  საბრძოლო  მოქმედებების  დროს  გმირულად დაიღუპა  წარჩე- ბედიის  საზღვართან.

თენგიზ  დაზმერის  ძე  კაკუბავა  დაიბადა  1972  წლის  9 სექტემბერს ქალაქ  გალში.

1989 წელს  დაამთავრა  გალის  მე-4  საშუალო  სკოლა. ომის დაწყების  პირველი  დღეებიდანვე  ირიცხებოდა  საქართველოს  რესპუბლიკის  თავდაცვის  სამინისტროს  მე-2  საარმიო  კორპუსის 24-ე  მექანიზირებული  ბრიგადის   245-ე  ბატალიონის  შემადგენლობაში  დაზვერვის ოცმეთაურად. თენგიზმა  თავი  გამოიჩინა , როგორც  საქართველოს ერთიანობისა  და  დამოუკიდებლობისთვის  თავდადევბულმა  მებრძოლმა.

თენგიზ  კაკუბავა 1992  წლის  დეკემბერში  სოფელ  კოჩარასთან  მიმდინარე საბრძოლო  მოქმედებების  მსვლელობისას დაიჭრა. ომის შემდეგ  გამოჯანმრთელებული  მეომარი  აქტიურად  ჩაერთო  პარტიზანულ მოძრაობაში.

1994  წლის  4 მაისს სოფელ  ზემო  ბარღებისა  და ხუმუშქურის  საზღვართან თენგიზ  კაკუბავა  ერთ-ერთი  საბრძოლო  ოპერაციის  დროს  გმირულად დაიღუპა. თენგიზ კაკუბავას დარჩა მეუღლე და ორი შვილი

დავით  ბორჩიას  ძე  გოგოხია დაიბადა  1970  წელს  გალის  რაიონის  სოფელ ოქუმში.

დაამთავრა  ამავე სოფლის საშუალო სკოლა. გამოირჩეოდა  სპორტული აღნაგობით და განსაკუთრებული  ფიზიკური მონაცემებით. დავითი  მეგობრებისთვის საიმედო და  მისაბაძი იყო. 17  წლის ასაკში, აფხაზეთის სპარტაკიადის  პროგრამით  გამართულ ძალოსანთა ტურნირში  პირველი  ადგილი დაიკავა. წლების  განმავლობაში  იყო აფხაზეთის  და საქართველოს  ჩემპიონი,წარმატებით  გამოდიოდა  საკავშირო  ტურნირებში.

დავით  გოგოხია  აფხაზეთში  მიმდინარე საომარი მოქმედებების დროს , 1992 წლის 11 დეკემბრიდან  ირიცხებოდა  საქართველოს  რესპუბლიკის  თავდაცვის სამინისტროს მე-2 საარმიო კორპუსის 24-ე მექანიზირებული  ბრიგადის  245-ე  ბატალიონის  შემადგენლობაში პირველი  ასეულის  ოცმეთაურად.  აქაც  თანამებრძოლების  ბურჯი  და იმედი  იყო. მონაწილეობდა  არაერთ  საომარ  ოპერაციაში.

ლეონიდე  გვალია დაიბადა  1961 წლის 14 მაისს  გალის რაიონის სოფელ  წარჩეში. დაამთავრა წარჩის  საშუალო სკოლა. მუშაობდა და ლამაზ ოჯახს უძღვებოდა.

   ლეონიდე გვალია 1993 წლის 1 მარტიდან  ირიცხებოდა  საქართველოს  თავდაცვის სამინისტროს  მე-2  საარმიო  კორპუსის  24-ე   მექანიზირებული ბრიგადის  245-ე  ბატალიონის  პირად შემადგენლობაში. აქტიურად მონაწილეობდა  ყველა საბრძოლო  ოპერაციაში, რომელსაც  245-ე   ბატალიონი  ასრულებდა.

  ლეონიდე  გვალია  1993 წლის 5 ივლისს  საბრძოლო მოქმედების დროს  გმირულად დაიღუპა ოჩამჩირის რაიონის სოფელ  ბედიაში.

  საქართველოს  პრეზიდენტის  განკარგულებით ს ამშობლოს ტერიტორიული  მთლიანობისთვის ბრძოლაში  გამოჩნილი  გმირობის,ვაჟკაცობისა  და  თავგანწირვისათვის  ლეონიდე  გვალია,სიკვდილის  შემდეგ, დაჯილდოვდა  ვახტანგ  გორგასლის  III  ხარისხის ორდენით.

ელგუჯა  ჯუმბერის  ძე  გვაგვალია  დაიბადა  1970  წლის  28 მარტს  გალის  რაიონის  სოფელ მზიურში.

აფხაზეთში  მიმდინარე  საომარი  მოქმედებების დროს,1992 წლის 24 სექტემბრიდან , ირიცხებოდა  საქართველოს  რესპუბლიკის თავდაცვის  სამინისტროს  მე-2  საარმიო  კორპუსის 24-ე  მექანიზირებული  ბრიგადის  245-ე  ბატალიონის  შემადგენლობაში, რიგითად.

აქტიურად  მონაწილეობდა მიშველში,რეკასა და ფოქვეშში  ბატალიონის  მიერ განხორციელებულ  სამხედრო  ოპერაციებში.

ელგუჯა  გვაგვალია  დაიღუპა  1993  წლის  24  სექტემბერს, ოჩამჩირის  რაიონის  სოფელ ახალდაბაში  მიმდინარე  საბრძოლო  ოპერაციის  დროს

ზურაბ  ბიგვავა  დაიბადა   1956  წლის  2  იანვარს,ოჩამჩირის  რაიონის  სოფელ  აგუბედიაში.

უნივერსიტეტში  სწავლობდა ,დაოჯახებაც  მოასწრო.

სოფელ  აგუბედიის  მოსახლეობის  უმრავლესობას  ქართველები  წარმოადგენდნენ, მიუხედავად  ამისა, ქართველი  ბავშვები  იძულებულნი იყვნენ  აფხაზურ  სკოლაში  ესწავლათ.

1990 წელს  ზურაბის დიდი ძალისხმევით აფხაზურ სკოლაში  ქართული კლასი გაიხსნა. ზურაბის მიმართ ბევრი მუქარა იყო. ერთადერთი ვაჟიშვილის სიცოცხლის ხელყოფითაც  კი ემუქრებოდნენ. რადგან  ბავშვებ ი შიშის  და ზეწოლის  ქვეშ  სწავლობდნენ, გადაწყვიტა მებობრების  დახმარებით  ქართულენოვანი  საჯარო  სკოლა დაეარსებინა. ამ სკოლამ  მხოლოდ  სამი  წელი იარსება,1993  წელს  სეპარატისტებმა სკოლა დაწვეს.

აფხაზეთში საომარი  მოქმედებების  დაწყებისთანავე , ზურაბი სამშობლოს სადარაჯოზე დადგა. ირიცხებოდა  საქართველოს რესპუბლიკის  თავდაცვის  სამინისტროს მე-2  საარმიო კორპუსის  24-ე  მექანიზირებული  ბრიგადის  245-ე  ბატალიონის  შემადგენლობაში. 1992 წლის 25  დეკემბრიდან  1993  წლის  5 ივლისამდე  მე-3  ასეულის  უფროსის  მოადგილე  იყო.

5  ივლისს, ბრძოლის დროს სნაიპერის ტყვიამ  შეიწირა მისი  სიცოცხლე. იმ  დღეს ბიჭებისთვის უთქვამს: „დღეს  შეიძლება  ვინმეს სიცოცხლე  ბრძოლამ  შეიწიროს , ეს ომია  და ღმერთს  შევთხოვ , თუ  ვინმეს  ელის  სიკვდილი, მე  გამომარჩიოს  უფალმა…“ – ასეც  მოხდა!

საქართველოს  პრეზიდენტის  განკარგულებით  სამშობლოს  ტერიტორიული მთლიანობისთვის  ბრძოლაში  გამოჩენილი  გმირობის,ვაჟკაცობისა და თავგანწირვისათვის  ზურაბ ბიგვავა, სიკვდილის  შემდეგ, დაჯილდოვდა  ვახტანგ  გორგასლის  III  ხარისხის ორდენით.